Liefdevol opvoeden vanuit systemisch perspectief
Als klein kind leren fietsen op twee wielen was voor mij een hele opgave. Mijn zussen die al lang een grote fiets hadden. En ik die het maar niet onder de knie kreeg. Hoe vaak mijn moeder op de grote parkeerplaats bij ons huis achter mij aan heeft gerend… Met een duwtje in mijn rug,
Laats was ik in een warenhuis en een klein jongetje van ongeveer drie jaar stond te huilen. Dikke tranen rolden over zijn wangen. Ik liep naar hem toe en ging door mijn knieën. ‘Ben je je papa of mama kwijt?’ – hij draaide zich om – van me af – en gaf een ‘hmhg’ achtig
Ons gezin is in een nieuwe fase beland. De oudste, onze prachtige dochter, heeft het nest verlaten. En ja dat is voor haar een grote overgang en voor ons als ouders ook. Ook haar broer ervaart veranderingen. We zitten nu geregeld met z’n drieën aan tafel en de dynamiek is thuis veranderd. Een fase waarvan
Heb jij twee of meer kinderen? Grote kans dat ze onderling enorm verschillen. De één rent misschien wel door de kamer met veel geluid, terwijl de ander uren in een hoek met lego speelt. Dezelfde ouders en toch zulke verschillende kinderen in hun manier van spelen, vertellen, luisteren, het sluiten van vriendschappen etc. De verschillen zijn prachtig – ieder kind
Zomervakantie, eindelijk! Vrijheid en uit het vaste ritme is voor velen fijn. Voor kinderen lang niet altijd. Als je tijdens de vakantieperiode thuis blijft, kunnen de dagen voor je kinderen onvoorspelbaar aanvoelen. Hoe vaak vragen ze dan: ‘mam, pap, wat gaan we vandaag doen?’ Met dit ritueel voelen je kinderen zich meer betrokken en daarnaast
Ken je dat? Dat je het gevoel hebt dat je kind oost Indisch doof is. Dat je wel 20 keer hetzelfde vraagt zonder dat er iets gebeurt. Of dat je tureluurs wordt van het getreuzel… hup hup hup dat kan toch echt veel sneller? De irritatie die ontstaat, leidt tot het uit verbinding gaan, gaat ten koste van de sfeer
